Parkinson

Choroba Parkinsona (można spotkać się również z nazwą skrótową PD), objawia się zaburzeniami ruchowymi pojawiającymi się w różnych częściach ciała.

Źródło choroby

Choroba Parkinsona powstaje w wyniku zmian zwyrodnieniowych komórek nerwowych w mózgu, które są odpowiedzialne za kontrolę czynności ruchowych (wytwarzana jest dopamina). Komórki, które wytwarzają dopaminę, obumierają a to prowadzi do przerwania systemu wewnątrzmózgowych połączeń komunikacyjnych. Choroba Parkinsona pojawia się wtedy, gdy obumrze 80% komórek odpowiedzialnych za wytwarzanie dopaminy.

Jak rozpoznać chorobę Parkinsona?

Objawy tej choroby rozpoczynają się niewinnie i często są lekceważone. Pojawiają się powoli i narastają w ciągu kilkunastu lat. Początkowo ruchy są spowolnione i pojawia się w nich pewna niezgrabność. Może być to spowodowane zmianami reumatycznymi lub wiekiem starczym, dlatego objawy choroby Parkinsona są często mylone z przypadłościami podeszłego wieku. Dopiero po upływie czasu chorzy zauważają u siebie trudności przy wykonywaniu podstawowych czynności w codziennym życiu.

Typowe objawy choroby Parkinsona to:

• bradykinezja - spowolnienie ruchowe, niemożność wykonania szybkich, pełnych ruchów występujące zazwyczaj wraz ze sztywnością mięśniową
• akineza - trudność w wykonywaniu dowolnych ruchów
• drżenie spoczynkowe
• sztywność mięśniowa 

Chorzy na Parkinsona mają problem z wykonywaniem precyzyjnych ruchów. W rezultacie ich charakter pisma staje się niewyraźny. Do tego dochodzą takie objawy jak:

• problemy w ruchach dowolnych
• brak mimiki twarzy
• małe, szurające  kroczki
• drżenie palców i kciuka
• pochylenie ciała do przodu
• zaburzenia równowagi, upadki
• rzadko trudności w przełykaniu
• cicha i niewyraźna mowa
• rzadkie mruganie
• osłabiona pamięć
• ślinotok, napadowe pocenie się
• depresja

Sprawowanie opieki przy chorym na Parkinsona

Podopieczny musi zdawać sobie sprawę z tego, że choroba będzie mu towarzyszyć do końca życia. W tej chorobie ważna jest koordynacja wszystkich aspektów zdrowotnych. Należy też zwracać uwagę na stan psychiczny chorego, jego życie zawodowe i osobiste. Regularne przyjmowanie leków opóźniające rozwój tej choroby jest kluczowe w utrzymaniu dobrego samopoczucia podopiecznego, dlatego ważne jest dopilnowanie, aby podopieczny przyjął wszystkie przepisane leki.
Opiekun powinien nie tylko pomóc podopiecznemu w spożywaniu posiłku (mogą wystąpić problemy z utrzymaniem sztućców) ale również wziąć pod uwagę zbilansowaną dietę dla chorego (pojawić się mogą komplikacje gastrologiczne czy też problem z przełykaniem). Dobra dieta pomaga w przyswajaniu leków. Przede wszystkim podopiecznemu należy podawać dużo warzyw i owoców, tłuszcz zwierzęcy powinno się zastąpić roślinnym. Ograniczyć należy spożywanie produktów wysokotłuszczowych (tłuste sery, masło, mleko). Białko utrudnia wchłanianie leków z przewodu pokarmowego do krwi. Podopiecznemu należy zatem podawać preparaty wapniowe. Nawodnienie organizmu również jest bardzo ważne, dlatego powinno się mu podawać od 6-8 szklanek płynu dziennie.